جُنبش باور در حالی بمیان میاید که متأسفانه در سراسر کشور مردم باور شانرا نسبت به دولت مخصوصاً حکومت و سیاسیون از دست داده اند که این عدم اعتماد هر ملت را به زودی از هم میپاشد و زمینه مداخله و دست درازی حلقات بیرونی را مساعد میسازد که این موضوع سبب پاشیدگی ملت ها میشود و ملت های پاشیده زندگی شانرا تحت غلامی کشورهای دیگر به سرمیبرند. جُنبش باور همانگونه که از نامش پيداست روحیه باور را زنده ساخته و ملت افغان را زیر یک سقف بسیج مینماید.
افغانستان از نيم قرن به اینسو از جنگ، بی عدالتی، غربت، بی سوادی، بی اتفاقی و تقابل سیاست منفی جهانی رنج بُرده و میبرد. تنها در نزده سال گذشته ده ها کشور خارجی به اینجا آمدند ولی هر کدام به خاطر منافع ملی شان (سياسی، اقتصادی و نظامی) کار کردند. متاسفانه طی نزده سال گذشته هیچ حکومت افغانستان نتوانست تا در وضعیت این ملت تغییر مثبت بیاورد، برعکس بخاطر تأمین منافع شخصی شان ناگواری ها و نابسامانی ها را دو چند ساختند. امروز ریختاندن خون انسانها در این جا به یک رسم مبدل شده و نفرت از همدیگر افتخار شمرده میشود. فساد، غربت، بی عدالتی، انفجار، ترور و اختطاف بیانگر هؤیت این ملت مظلوم قرار گرفته، همه این ناگواری ها تغییر میخواهد و این تغییر را ساکنین همین جغراقیا میاورند، امروز باشد یا صد سال بعد. تاچه زمانی به امید ظهور مسیح باشیم؟ تا چه وقت به خواب غفلت باشیم؟ تاکی فریاد نمائيم؟ تا چه وقت به سوی ظالم ببینیم که در دریای اشک ما کشتی عیش و نشاطش را میراند، تا چه زمانی قربانی نظرئیات و پالیسی های دیگران شویم و بالاخره تا چه وقت به مثابه پرنده گان معصوم در پشت پنجره شکارچیان ظالم زندانی باشیم؟
بناأ ما فیصله کردیم که این همه ظالمان فکر و خط مش شانرا با خود داشته باشند، ما مفکوره و خط مشی خود را داریم تا به مبنای مسؤولیت های الهی، ملی و وجدانی در پیشگاه خدواند و فرزندان خود جوابده باشیم.
به این منظور ما مطابق به خواست احکام خداوند و خواست بشری چهاردیواری های ساخته شده در یک چهاردیواری را منهدم میسازیم تا خنده و گریه های ما مشترک باشد و این کار را از ملت سازی آغاز میکنیم. ما به فکر خود بنیاد گذاشتیم که همین فکر بالای بنیاد مذکور مناری را اعمار میکند. ما به هدف نجات نسل های امروز و فردا از بند جنگ نفرت انگیز، غربت، فساد، بی عدالتی، بی سوادی و بی اتفاقی کمر بسته ایم. ما به منظور تغییر خاک مقدس خویش به یک وطن مترقی، آرام، سرسبز برآمده ایم، ما به خاطر دفع دشمنان خارجی، گروه های دیگر و دشمنانی که مانند کنه در وجود دولت جاگرفته اند برامدیم. ما نه تنها از حقوق حقه که خداوند و قوانین وضع شده از جانب بشر به مردم داده شده دفاع میکنیم بلکه برای بدست آوردن آن نیز دست و آستین برزده ایم.
ما برای نجات و رهایی ساکنین این جغرافیا از جرایم جنگی گرفته تا جبر غیر قانونی، اختطاف، شکنجه های فزیکی و ذهنی، زندانی ساختن غیر قانونی، فساد، غربت، بی عدالتی، بی سوادی و بی اتفاقی تعهد کرده ایم. ما به هدف اعاده حقوق بنیادی مردم مانند آزادی مجدد، احترام به کرامت انسانی، مصؤنیت ملکیت ها و سپردن کار به اهل کار در پرتو قانون اساسی و تمام قوانین عرفی مبارزه میکنیم.
منافع ملی به معنای منافع عامه است که حکومت، پارلمان و ادارات آن را عقیدوی به هدف حفظ صلح، نظم، ثبات، امنیت، ملکیت، حقوق بشر و منافع اجتماعی هر فرد از طریق جمهوریت به وسیله قوانین، پالیسی ها، فیصله ها و عمل در آن جابجا نماید تا همه مسایل فقط و فقط از طریق قانون اساسی و انتخابات امکان پذیز باشد. نخستین و مهم ترین بخش انتخابات آگاهی دهی به مردم است تا آنها به بهترین وجه سرنوشت شانرا تعیین نمایند.
بنااً تضمین منافع ملی در کل و حاکمیت مردم به طور خاص بدون موجودیت جُنبش های سیاسی، احزاب و سایر حرکت های سیاسی امکان ناپذیر است. فعالیت های سیاسی تنها راه تمرکز بر منافع ملی و انتقال این اهمیت به توده مردم است. جُنبش ها، احزاب سياسی و حکومتداری برای یکدیگر لازم و ملزوم است.
به طور عام گفته میتوانیم که دولت و حرکت های سیاسی به نحوی از انحا به همدیگر متکی اند و همین حرکت های سیاسی است که پيغام ارزش های ملی را برای مردم به وجه احسن میرساند در چنین حالت هر یک از اقشار جامعه اهداف و فرصت های شانرا از همین طریق بدست آورده و چالش ها و موانعی که در برابر اهداف شان قرار دارد توسط حرکت های سیاسی به آنها میرسد که در جلوگیری آن نیز همین جریان های سیاسی در کنار مردم و نظام قرار میگیرند.
علاوه بر آن سهم فعال را در آبادانی و پشرفت کشور نسبت به همه انسانهای آگاه میداشته باشند و حساسیت شرایط را نیز آنان تعیین مینمایند تا چگونه کشور پشرفت های اقتصادی و سیاسی نماید، و در این زمینه حرکت ها، جُنبش ها و احزاب سایسی نقش عمده را بازی کرده میتوانند که این کار به ذات خود بزرگترین اصل دموکراسی است.
پُل عمومی که قانون اساسی و مردم را به هم پيوند میدهند حرکت های سیاسی است که منافع و مُکلفیت های فرد فرد جامعه را تضمین مینماید. تنها جُنبش های سیاسی میتوانند که از طریق اشتراک مساویانه حقوق مساوی را تضمین نماید و یا هم برای این تضمین بتهرین، آسانترین و سریعترین راه انتخابات است. در این فعاليت یک حرکت سیاسی و یا حزب تلاش نهایی اش را به خرچ میدهد تا برنامه ها و تعهدات خود را به مردم برساند و مردم از همین راه سرنوشت شانرا انتخاب نمایند.
در نزده سال گذشته تمام انتخابات مخصوصاً انتخابات ریاست جمهوری و مجلس نماینده گان با بی نظمی ها و مشکلات مواجه بوده و نتایج آن هم به شکل متنازع باقی مانده است. قبل از انتخابات مراحل بعدی آن به نسبت عدم موجودیت حرکت های واقعی سیاسی، جُنبش ها و احزاب همواره جنجال برانگیز شده است و این جنجال ها نه تنها مشروعیت انتخابات داخلی افغانستان را به سطح منطقه و جهان زیر سوال برده بلکه در کُل نظام و ملت افغان را متضرر ساخته است.